top of page

Nasleep aanslag 18 maart

Dit stuk heb ik zo'n jaar geleden geschreven na de aanslag in Utrecht en de daaropvolgende gebeurtenissen. Sterkte aan de nabestaanden voor wie dit ongetwijfeld een moeilijke tijd is!


Maandag 18 maart schiet iemand in een tram een aantal mensen dood of gewond, hij vlucht en is een aantal uur onvindbaar.

Dat is heftig, zeer zeker. Dat raakt mensen, zowel direct als indirect.

Uiteraard zijn condoleances, medeleven, steunbetuigingen en hulp belangrijk en nodig.

Ook bleken andere dingen nodig te zijn uit veiligheidsoverwegingen, eveneens begrijpelijk zolang een gevaarlijke dader voortvluchtig is.

Dat het OV rondom Utrecht stil lag is logisch. Het OV dat daarmee verbonden is, ondervindt dat natuurlijk ook.

Een andere veelgehoorde uitspraak om dingen af te gelasten, eerder te stoppen of om dingen anders te doen gisteren was dat het niet gepast zou zijn om deze dingen op dit moment te doen.

Het is ook niet gepast, dat lijkt me duidelijk. Althans naar de mensen die er direct, of indirect, geraakt door zijn. Die mensen hebben op dat moment inderdaad geen belang bij acties tegen de politiek of voor acties voor de politiek.

Maar op het moment dat heel Nederland op z'n kop staat, de NOS constant live is en alle plannen omgooit vanwege een schietpartij, ongeacht of het terroristische motieven of niet bevat, doen we dan niet juist wat het doel van terrorisme is, kijkende naar de definitie ervan volgens het NCTV, namelijk: "Terrorisme is het uit ideologische motieven dreigen met, voorbereiden of plegen van op mensen gericht ernstig geweld, dan wel daden gericht op het aanrichten van maatschappijontwrichtende zaakschade, met als doel maatschappelijke veranderingen te bewerkstelligen, de bevolking ernstige vrees aan te jagen of politieke besluitvorming te beïnvloeden."?

Dan geven we geweld en terreur toch juist de aandacht die het wil?

Kunnen we dan niet beter, weliswaar inclusief een respectvol moment van stilstaan bij de gebeurtenis, doorgaan met de dingen die we gepland hadden?

Uiteraard richt ik dat niet naar de mensen die direct of indirect betrokken zijn, hun plannen aan moeten passen uit veiligheidsoverweging of ter plaatse nodig zijn.

Recente blogposts

Alles weergeven

Verhaal: Amira

Hier opnieuw een verhaal, ditmaal een die ik heb geschreven als huiswerkopdracht voor een schrijfcursus. Na de dienst in de moskee stapt Amira op haar fiets, ze moet snel fietsen want het eten staat v

bottom of page